balamutit
Jump to navigation
Jump to search
Czech[edit]
Etymology[edit]
Inherited from Proto-Slavic *balamǫtiti.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
balamutit impf (perfective obalamutit)
Conjugation[edit]
Conjugation
Infinitive | balamutit, balamutiti | Active adjective | balamutící |
---|---|---|---|
Verbal noun | — | Passive adjective | — |
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | balamutím | balamutíme | — | balamuťme |
2nd person | balamutíš | balamutíte | balamuť | balamuťte |
3rd person | balamutí | balamutí | — | — |
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive balamutit. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | balamutil | balamutili | balamucen | balamuceni |
masculine inanimate | balamutily | balamuceny | ||
feminine | balamutila | balamucena | ||
neuter | balamutilo | balamutila | balamuceno | balamucena |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | balamutě | — |
feminine + neuter singular | balamutíc | — |
plural | balamutíce | — |
Further reading[edit]
- balamutiti in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
- balamutiti in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989