benedykcjonał

Polish

Etymology

Internationalism; compare English benedictional. First attested in 1927, but in common usage only as of 1961.

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛ.nɛ.dɨkˈt͡sjɔ.naw/
• Rhymes: -ɔnaw
• Syllabification: be‧ne‧dyk‧cjo‧nał

Noun

benedykcjonał m inan

1. (Christianity) benedictional

Declension

Declension of benedykcjonał

	singular	plural
nominative	benedykcjonał	benedykcjonały
genitive	benedykcjonału	benedykcjonałów
dative	benedykcjonałowi	benedykcjonałom
accusative	benedykcjonał	benedykcjonały
instrumental	benedykcjonałem	benedykcjonałami
locative	benedykcjonale	benedykcjonałach
vocative	benedykcjonale	benedykcjonały

Related terms

adjective

• benedyktyński

 

nouns

• benedykcja
• Benedykt
• Benedykta
• benedyktyn
• benedyktynka

 

Further reading

• benedykcjonał in Polish dictionaries at PWN