blamera
Jump to navigation
Jump to search
Swedish[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from French blâmer, from Late Latin blasphēmāre (“blaspheme”).
Verb[edit]
blamera (present blamerar, preterite blamerade, supine blamerat, imperative blamera)
Conjugation[edit]
Conjugation of blamera (weak)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | blamera | blameras | ||
Supine | blamerat | blamerats | ||
Imperative | blamera | — | ||
Imper. plural1 | blameren | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | blamerar | blamerade | blameras | blamerades |
Ind. plural1 | blamera | blamerade | blameras | blamerades |
Subjunctive2 | blamere | blamerade | blameres | blamerades |
Participles | ||||
Present participle | blamerande | |||
Past participle | blamerad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |