blanszownik

Polish

Etymology

From blanszować +‎ -nik. First attested in 1962.

Pronunciation

• IPA^(key): /blanˈʂɔv.ɲik/
• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: blan‧szow‧nik

Noun

blanszownik m inan

1. blancher (machine for blanching or whitening)

Declension

Declension of blanszownik

	singular	plural
nominative	blanszownik	blanszowniki
genitive	blanszownika	blanszowników
dative	blanszownikowi	blanszownikom
accusative	blanszownik	blanszowniki
instrumental	blanszownikiem	blanszownikami
locative	blanszowniku	blanszownikach
vocative	blanszowniku	blanszowniki

Related terms

noun

• blansz

 

verbs

• blanszować impf
• blanszować pf

 

Further reading

• blanszownik in Polish dictionaries at PWN