certificare
Jump to navigation
Jump to search
See also: certificaré
Italian[edit]
Etymology[edit]
From Vulgar Latin *certificāre, from Latin certus (“resolved, certain”), a modified form of the perfect passive participle of cernō.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
certificàre (first-person singular present certìfico, first-person singular past historic certificài, past participle certificàto, auxiliary avére)
- (transitive) to certify, attest
- Synonym: attestare
Conjugation[edit]
Conjugation of certificàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Derived terms[edit]
Derived terms
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Noun[edit]
certificare f (plural certificări)
Declension[edit]
Declension of certificare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) certificare | certificarea | (niște) certificări | certificările |
genitive/dative | (unei) certificări | certificării | (unor) certificări | certificărilor |
vocative | certificare, certificareo | certificărilor |
Spanish[edit]
Verb[edit]
certificare
Categories:
- Italian terms derived from Vulgar Latin
- Italian terms derived from Latin
- Italian 5-syllable words
- Italian terms with IPA pronunciation
- Rhymes:Italian/are
- Rhymes:Italian/are/5 syllables
- Italian lemmas
- Italian verbs
- Italian verbs ending in -are
- Italian verbs taking avere as auxiliary
- Italian transitive verbs
- Romanian terms suffixed with -re
- Romanian lemmas
- Romanian nouns
- Romanian countable nouns
- Romanian feminine nouns
- Spanish non-lemma forms
- Spanish verb forms