colluderen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Ultimately from Latin collūdō.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
colluderen
- (dated, formal, intransitive) to collude, to conspire, to cooperate clandestinely
- Synonyms: samenzweren, samenspannen
Inflection[edit]
Conjugation of colluderen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | colluderen | |||
past singular | colludeerde | |||
past participle | gecolludeerd | |||
infinitive | colluderen | |||
gerund | colluderen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | colludeer | colludeerde | ||
2nd person sing. (jij) | colludeert | colludeerde | ||
2nd person sing. (u) | colludeert | colludeerde | ||
2nd person sing. (gij) | colludeert | colludeerde | ||
3rd person singular | colludeert | colludeerde | ||
plural | colluderen | colludeerden | ||
subjunctive sing.1 | colludere | colludeerde | ||
subjunctive plur.1 | colluderen | colludeerden | ||
imperative sing. | colludeer | |||
imperative plur.1 | colludeert | |||
participles | colluderend | gecolludeerd | ||
1) Archaic. |