conciliare
Jump to navigation
Jump to search
See also: conciliaré
Italian[edit]
Pronunciation[edit]
Etymology 1[edit]
From Latin conciliāre.
Verb[edit]
conciliàre (first-person singular present concìlio, first-person singular past historic conciliài, past participle conciliàto, auxiliary avére) [auxiliary avere]
- to reconcile
- to conciliate
Conjugation[edit]
Conjugation of conciliàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms[edit]
Related terms
Etymology 2[edit]
Adjective[edit]
conciliare (plural conciliari)
Anagrams[edit]
Latin[edit]
Verb[edit]
conciliāre
- inflection of conciliō:
Romanian[edit]
Noun[edit]
conciliare f (plural concilieri)
- Obsolete form of conciliere.
Declension[edit]
Declension of conciliare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) conciliare | conciliarea | (niște) concilieri | concilierile |
genitive/dative | (unei) concilieri | concilierii | (unor) concilieri | concilierilor |
vocative | conciliare, conciliareo | concilierilor |
References[edit]
- conciliare in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN
Spanish[edit]
Verb[edit]
conciliare
Categories:
- Italian 4-syllable words
- Italian terms with IPA pronunciation
- Rhymes:Italian/are
- Rhymes:Italian/are/4 syllables
- Italian terms derived from Latin
- Italian lemmas
- Italian verbs
- Italian verbs ending in -are
- Italian verbs taking avere as auxiliary
- Italian terms suffixed with -are
- Italian adjectives
- Italian relational adjectives
- Latin non-lemma forms
- Latin verb forms
- Romanian lemmas
- Romanian nouns
- Romanian countable nouns
- Romanian feminine nouns
- Romanian obsolete forms
- Spanish non-lemma forms
- Spanish verb forms