cupidus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈku.pi.dus/, [ˈkʊpɪd̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈku.pi.dus/, [ˈkuːpid̪us]
Adjective[edit]
cupidus (feminine cupida, neuter cupidum, comparative cupidior, superlative cupidissimus); first/second-declension adjective
- eager, desirous, passionate, fond (+ genitive or + in ablative)
- greedy, covetous
- wanton, lecherous
- partial, biased, favoring
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | cupidus | cupida | cupidum | cupidī | cupidae | cupida | |
Genitive | cupidī | cupidae | cupidī | cupidōrum | cupidārum | cupidōrum | |
Dative | cupidō | cupidō | cupidīs | ||||
Accusative | cupidum | cupidam | cupidum | cupidōs | cupidās | cupida | |
Ablative | cupidō | cupidā | cupidō | cupidīs | |||
Vocative | cupide | cupida | cupidum | cupidī | cupidae | cupida |
Descendants[edit]
References[edit]
- Online Latin dictionary, Olivetti
- Walther von Wartburg (1928–2002) “cupidus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volume 2: C Q K, pages 1552–1553
Further reading[edit]
- “cupidus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cupidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- a demagogue, agitator: plebis dux, vulgi turbator, civis turbulentus, civis rerum novarum cupidus
- revolutionists: homines seditiosi, turbulenti or novarum rerum cupidi
- to hold revolutionary opinions: novarum rerum cupidum esse
- a demagogue, agitator: plebis dux, vulgi turbator, civis turbulentus, civis rerum novarum cupidus