doczesny

Polish

Etymology

From do czasu +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈt͡ʂɛs.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛsnɨ
• Syllabification: do‧czes‧ny

Adjective

doczesny (not comparable, derived adverb docześnie)

1. (religion) mundane, worldly (as opposed to divine or related to the afterlife)

Declension

Declension of doczesny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	doczesny		doczesna	doczesne	docześni	doczesne
genitive	doczesnego		doczesnej	doczesnego	doczesnych
dative	doczesnemu		doczesnej	doczesnemu	doczesnym
accusative	doczesnego	doczesny	doczesną	doczesne	doczesnych	doczesne
instrumental	doczesnym		doczesną	doczesnym	doczesnymi
locative	doczesnym		doczesnej	doczesnym	doczesnych

Further reading

• doczesny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• doczesny in Polish dictionaries at PWN