domineren
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From Middle Dutch domineren, from Old French dominer, from Latin dominor.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
domineren
- (transitive) to dominate
Inflection[edit]
Conjugation of domineren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | domineren | |||
past singular | domineerde | |||
past participle | gedomineerd | |||
infinitive | domineren | |||
gerund | domineren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | domineer | domineerde | ||
2nd person sing. (jij) | domineert | domineerde | ||
2nd person sing. (u) | domineert | domineerde | ||
2nd person sing. (gij) | domineert | domineerde | ||
3rd person singular | domineert | domineerde | ||
plural | domineren | domineerden | ||
subjunctive sing.1 | dominere | domineerde | ||
subjunctive plur.1 | domineren | domineerden | ||
imperative sing. | domineer | |||
imperative plur.1 | domineert | |||
participles | dominerend | gedomineerd | ||
1) Archaic. |
Synonyms[edit]
Related terms[edit]
Descendants[edit]
- English: domineer