dopowiedzieć
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Etymology[edit]
From do- + powiedzieć. First attested in 1553.[1]
Pronunciation[edit]
- IPA(key): /dɔ.pɔˈvjɛ.d͡ʑɛt͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /dɔ.pɔˈvjɛ.d͡ʑɛt͡ɕ/
Audio: (file) - Rhymes: -ɛd͡ʑɛt͡ɕ
- Syllabification: do‧po‧wie‧dzieć
Verb[edit]
dopowiedzieć pf (imperfective dopowiadać)
- (transitive) to say completely, to finish saying
- (transitive) to say additionally, to add, to chime in
- (transitive, obsolete) to clue in, to give a hint
- Synonym: podpowiedzieć
- (transitive, obsolete) to say; to tell
- Synonym: powiedzieć
- (transitive, obsolete) to repeat, to say again
- Synonym: powtórzyć
- (transitive, obsolete) to tell on, to rat; to inform
Verb[edit]
dopowiedzieć pf
- (reflexive with sobie) to imagine (to conjecture while assuming based on what one was already told)
- Synonym: dośpiewać sobie
Conjugation[edit]
Derived terms[edit]
nouns
Related terms[edit]
adjective
nouns
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
References[edit]
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “dopowiedzieć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading[edit]
- dopowiedzieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dopowiedzieć in Polish dictionaries at PWN
- “DOPOWIEDZIEĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 18.06.2010
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “dopowiedzieć”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “dopowiedzieć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “dopowiedzieć”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 515
- dopowiedzieć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego