duilligh

Irish

Etymology 1

From duille (“leaf”) +‎ -igh (verbal suffix).

Verb

duilligh (present analytic duillíonn, future analytic duilleoidh, verbal noun duilliú, past participle duillithe)

1. (transitive, intransitive) foliate

Conjugation

conjugation of duilligh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	duillím	duillíonn tú; duillír†	duillíonn sé, sí	duillímid; duillíonn muid	duillíonn sibh	duillíonn siad; duillíd†	a dhuillíonn; a dhuillíos / a nduillíonn*; a nduillíos*	duillítear
	past	dhuilligh mé; dhuillíos	dhuilligh tú; dhuillís	dhuilligh sé, sí	dhuillíomar; dhuilligh muid	dhuilligh sibh; dhuillíobhair	dhuilligh siad; dhuillíodar	a dhuilligh / ar dhuilligh*	duillíodh
	past habitual	dhuillínn / nduillínn‡‡	dhuillíteá / nduillíteᇇ	dhuillíodh sé, sí / nduillíodh sé, s퇇	dhuillímis; dhuillíodh muid / nduillímis‡‡; nduillíodh muid‡‡	dhuillíodh sibh / nduillíodh sibh‡‡	dhuillídís; dhuillíodh siad / nduillídís‡‡; nduillíodh siad‡‡	a dhuillíodh / a nduillíodh*	dhuillítí / nduillít퇇
future		duilleoidh mé; duilleod; duilleochaidh mé†	duilleoidh tú; duilleoir†; duilleochaidh tú†	duilleoidh sé, sí; duilleochaidh sé, sí†	duilleoimid; duilleoidh muid; duilleochaimid†; duilleochaidh muid†	duilleoidh sibh; duilleochaidh sibh†	duilleoidh siad; duilleoid†; duilleochaidh siad†	a dhuilleoidh; a dhuilleos; a dhuilleochaidh†; a dhuilleochas† / a nduilleoidh*; a nduilleos*; a nduilleochaidh*†; a nduilleochas*†	duilleofar; duilleochar†
conditional		dhuilleoinn; dhuilleochainn† / nduilleoinn‡‡; nduilleochainn†‡‡	dhuilleofá; dhuilleochthᆠ/ nduilleofᇇ; nduilleochthᆇ‡	dhuilleodh sé, sí; dhuilleochadh sé, s토/ nduilleodh sé, s퇇; nduilleochadh sé, s톇‡	dhuilleoimis; dhuilleodh muid; dhuilleochaimis†; dhuilleochadh muid† / nduilleoimis‡‡; nduilleodh muid‡‡; nduilleochaimis†‡‡; nduilleochadh muid†‡‡	dhuilleodh sibh; dhuilleochadh sibh† / nduilleodh sibh‡‡; nduilleochadh sibh†‡‡	dhuilleoidís; dhuilleodh siad; dhuilleochadh siad† / nduilleoidís‡‡; nduilleodh siad‡‡; nduilleochadh siad†‡‡	a dhuilleodh; a dhuilleochadh† / a nduilleodh*; a nduilleochadh*†	dhuilleofaí; dhuilleochtha토/ nduilleofa퇇; nduilleochtha톇‡
subjunctive	present	go nduillí mé; go nduillíod†	go nduillí tú; go nduillír†	go nduillí sé, sí	go nduillímid; go nduillí muid	go nduillí sibh	go nduillí siad; go nduillíd†	—	go nduillítear
	past	dá nduillínn	dá nduillíteá	dá nduillíodh sé, sí	dá nduillímis; dá nduillíodh muid	dá nduillíodh sibh	dá nduillídís; dá nduillíodh siad	—	dá nduillítí
imperative		duillím	duilligh	duillíodh sé, sí	duillímis	duillígí; duillídh†	duillídís	—	duillítear
verbal noun		duilliú
past participle		duillithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

Adjective

duilligh

1. vocative/genitive singular masculine of duilleach

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
duilligh	dhuilligh	nduilligh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “duilligh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN