gegna

Icelandic

Etymology

From Old Norse gegna, from Proto-Germanic *gaginjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcɛkna/
• Rhymes: -ɛkna

Verb

gegna (weak verb, third-person singular past indicative gegndi, supine gegnt)

1. to hold (a position), to serve (a purpose)
2. (obsolete) to answer
3. to obey

Conjugation

gegna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að gegna
supine (sagnbót)		gegnt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		gegnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég gegni	við gegnum	present (nútíð)	ég gegni	við gegnum
	þú gegnir	þið gegnið		þú gegnir	þið gegnið
	hann, hún, það gegnir	þeir, þær, þau gegna		hann, hún, það gegni	þeir, þær, þau gegni
past (þátíð)	ég gegndi	við gegndum	past (þátíð)	ég gegndi	við gegndum
	þú gegndir	þið gegnduð		þú gegndir	þið gegnduð
	hann, hún, það gegndi	þeir, þær, þau gegndu		hann, hún, það gegndi	þeir, þær, þau gegndu
imperative (boðháttur)	gegn (þú)	gegnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	gegndu	gegniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.