hvika

Icelandic

Etymology

From Old Norse hvika.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰvɪːka/
• Rhymes: -ɪːka

Verb

hvika (weak verb, third-person singular past indicative hvikaði, supine hvikað)

1. (intransitive) to falter, to waver

Conjugation

hvika — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hvika
supine (sagnbót)		hvikað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hvikandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hvika	við hvikum	present (nútíð)	ég hviki	við hvikum
	þú hvikar	þið hvikið		þú hvikir	þið hvikið
	hann, hún, það hvikar	þeir, þær, þau hvika		hann, hún, það hviki	þeir, þær, þau hviki
past (þátíð)	ég hvikaði	við hvikuðum	past (þátíð)	ég hvikaði	við hvikuðum
	þú hvikaðir	þið hvikuðuð		þú hvikaðir	þið hvikuðuð
	hann, hún, það hvikaði	þeir, þær, þau hvikuðu		hann, hún, það hvikaði	þeir, þær, þau hvikuðu
imperative (boðháttur)	hvika (þú)	hvikið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hvikaðu	hvikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hvikast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hvikast
supine (sagnbót)		hvikast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hvikandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hvikast	við hvikumst	present (nútíð)	ég hvikist	við hvikumst
	þú hvikast	þið hvikist		þú hvikist	þið hvikist
	hann, hún, það hvikast	þeir, þær, þau hvikast		hann, hún, það hvikist	þeir, þær, þau hvikist
past (þátíð)	ég hvikaðist	við hvikuðumst	past (þátíð)	ég hvikaðist	við hvikuðumst
	þú hvikaðist	þið hvikuðust		þú hvikaðist	þið hvikuðust
	hann, hún, það hvikaðist	þeir, þær, þau hvikuðust		hann, hún, það hvikaðist	þeir, þær, þau hvikuðust
imperative (boðháttur)	hvikast (þú)	hvikist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hvikastu	hvikisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hvikaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hvikaður	hvikuð	hvikað		hvikaðir	hvikaðar	hvikuð
accusative (þolfall)	hvikaðan	hvikaða	hvikað		hvikaða	hvikaðar	hvikuð
dative (þágufall)	hvikuðum	hvikaðri	hvikuðu		hvikuðum	hvikuðum	hvikuðum
genitive (eignarfall)	hvikaðs	hvikaðrar	hvikaðs		hvikaðra	hvikaðra	hvikaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hvikaði	hvikaða	hvikaða		hvikuðu	hvikuðu	hvikuðu
accusative (þolfall)	hvikaða	hvikuðu	hvikaða		hvikuðu	hvikuðu	hvikuðu
dative (þágufall)	hvikaða	hvikuðu	hvikaða		hvikuðu	hvikuðu	hvikuðu
genitive (eignarfall)	hvikaða	hvikuðu	hvikaða		hvikuðu	hvikuðu	hvikuðu

Old Norse

Etymology

Compare kvikr (“lively, quick”) and kvikna (“to come to life, stir about”).

Verb

hvika

1. (intransitive) to quail, shrink, waver

Descendants

• Norwegian Nynorsk: kvika, kvike

References

• “hvika”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press