induktív

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: induktiv

Hungarian

[edit]

Etymology

[edit]

From German induktiv, from French inductif.[1] With -ív ending.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ˈinduktiːv]
  • Hyphenation: in‧duk‧tív
  • Rhymes: -iːv

Adjective

[edit]

induktív (comparative induktívabb, superlative leginduktívabb)

  1. inductive

Declension

[edit]
Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative induktív induktívak
accusative induktívat induktívakat
dative induktívnak induktívaknak
instrumental induktívval induktívakkal
causal-final induktívért induktívakért
translative induktívvá induktívakká
terminative induktívig induktívakig
essive-formal induktívként induktívakként
essive-modal
inessive induktívban induktívakban
superessive induktívon induktívakon
adessive induktívnál induktívaknál
illative induktívba induktívakba
sublative induktívra induktívakra
allative induktívhoz induktívakhoz
elative induktívból induktívakból
delative induktívról induktívakról
ablative induktívtól induktívaktól
non-attributive
possessive - singular
induktívé induktívaké
non-attributive
possessive - plural
induktívéi induktívakéi

Derived terms

[edit]
[edit]

References

[edit]
  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading

[edit]