inimicitia

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

inimīcus (unfriendly, hostile, inimical) +‎ -itia

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

inimīcitia f (genitive inimīcitiae); first declension

  1. (usually in the plural) Enmity, hostility, ill will.
    Synonyms: simultās, hostīlitās
    Antonym: amīcitia
  2. I aversion, dislike, hatred
    Synonym: āversiō
    Antonyms: familiāritās, amīcitia

Declension

[edit]

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative inimīcitia inimīcitiae
Genitive inimīcitiae inimīcitiārum
Dative inimīcitiae inimīcitiīs
Accusative inimīcitiam inimīcitiās
Ablative inimīcitiā inimīcitiīs
Vocative inimīcitia inimīcitiae
[edit]

Descendants

[edit]
  • Italian: inimicizia
  • Romanian: inimiciție, inamiciție

References

[edit]
  • inimicitia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inimicitia in Enrico Olivetti, editor (2003-2024), Dizionario Latino, Olivetti Media Communication
  • inimicitia”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • inimicitia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • I am on bad terms with a person: sunt or intercedunt mihi cum aliquo inimicitiae
    • to be at enmity with a man: inimicitias gerere, habere, exercere cum aliquo
    • to make a person one's enemy: inimicitias cum aliquo suscipere
    • to lay aside one's differences: inimicitias deponere