karaid
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
kar + -aid (possessive suffix)
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
karaid
- second-person singular multiple-possession possessive of kar (in the sense “faculty” or “ensemble”)
Declension[edit]
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | — | karaid |
accusative | — | karaidat |
dative | — | karaidnak |
instrumental | — | karaiddal |
causal-final | — | karaidért |
translative | — | karaiddá |
terminative | — | karaidig |
essive-formal | — | karaidként |
essive-modal | — | — |
inessive | — | karaidban |
superessive | — | karaidon |
adessive | — | karaidnál |
illative | — | karaidba |
sublative | — | karaidra |
allative | — | karaidhoz |
elative | — | karaidból |
delative | — | karaidról |
ablative | — | karaidtól |
non-attributive possessive - singular |
— | karaidé |
non-attributive possessive - plural |
— | karaidéi |