kolnąć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From kłóć +‎ -nąć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈkɔl.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔlnɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: kol‧nąć

Verb

[edit]

kolnąć pf

  1. (transitive, colloquial) to prick, to stab
    Synonyms: dźgnąć, ukłuć, żgnąć

Conjugation

[edit]
Conjugation of kolnąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kolnąć
future tense 1st kolnę kolniemy
2nd kolniesz kolniecie
3rd kolnie kolną
impersonal kolnie się
past tense 1st kolnąłem,
-(e)m kolnął
kolnęłam,
-(e)m kolnęła
kolnęłom,
-(e)m kolnęło
kolnęliśmy,
-(e)śmy kolnęli
kolnęłyśmy,
-(e)śmy kolnęły
2nd kolnąłeś,
-(e)ś kolnął
kolnęłaś,
-(e)ś kolnęła
kolnęłoś,
-(e)ś kolnęło
kolnęliście,
-(e)ście kolnęli
kolnęłyście,
-(e)ście kolnęły
3rd kolnął kolnęła kolnęło kolnęli kolnęły
impersonal kolnięto
conditional 1st kolnąłbym,
bym kolnął
kolnęłabym,
bym kolnęła
kolnęłobym,
bym kolnęło
kolnęlibyśmy,
byśmy kolnęli
kolnęłybyśmy,
byśmy kolnęły
2nd kolnąłbyś,
byś kolnął
kolnęłabyś,
byś kolnęła
kolnęłobyś,
byś kolnęło
kolnęlibyście,
byście kolnęli
kolnęłybyście,
byście kolnęły
3rd kolnąłby,
by kolnął
kolnęłaby,
by kolnęła
kolnęłoby,
by kolnęło
kolnęliby,
by kolnęli
kolnęłyby,
by kolnęły
impersonal kolnięto by
imperative 1st niech kolnę kolnijmy
2nd kolnij kolnijcie
3rd niech kolnie niech kolną
passive adjectival participle kolnięty kolnięta kolnięte kolnięci kolnięte
anterior adverbial participle kolnąwszy
verbal noun kolnięcie
[edit]
noun
verb

Further reading

[edit]