laqueator

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology 1

[edit]

Verb

[edit]

laqueātor

  1. second/third-person singular future passive imperative of laqueō

Etymology 2

[edit]

From laqueō (to ensnare) +‎ -tor (-er).

Noun

[edit]

laqueātor m (genitive laqueātōris); third declension

  1. (Late Latin, hapax) a gladiator who used a noose as a weapon
    • early 7th c. CE, Isidore of Seville, Etymologiae sive Origines 18.56:
      Laqueatorum pugna erat fugientes in ludo homines iniecto laqueo inpeditos consecutosque prostrare amictos umbone pellicio.
    • c. 1160 – 1190, Hugutius Pisanus, Derivationes L 67:[1]
      Item a laqueus laqueo -as, idest laqueo capere vel ligare, unde laqueator -ris, et designat officium ludendi: erat enim laqueatorum pugna fugientes in ludo homines iniecto laqueo impeditos consecutosque prosternere amictos umbone pelliceo.
Usage notes
[edit]

Some editions of Isidore read laqueāriōrum instead of laqueātōrum.

Declension
[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative laqueātor laqueātōrēs
Genitive laqueātōris laqueātōrum
Dative laqueātōrī laqueātōribus
Accusative laqueātōrem laqueātōrēs
Ablative laqueātōre laqueātōribus
Vocative laqueātor laqueātōrēs

References

[edit]
  1. ^ Uguccione da Pisa ((Can we date this quote?)) Enzo Cecchini, editor, Derivationes, Florence: SISMEL, Edizioni del Galluzzo, published 2004, accessed via Corpus Corporum and Mirabile Digital Library

Further reading

[edit]
  • laqueator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • laqueator in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016