märklig
Jump to navigation
Jump to search
Swedish[edit]
Etymology[edit]
From Old Swedish mærkeliker, from Old Norse merkiligr. Compare Norwegian Nynorsk merkeleg, Danish mærkelig and Norwegian Bokmål merkelig.
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
märklig (comparative märkligare, superlative märkligast)
Declension[edit]
Inflection of märklig | |||
---|---|---|---|
Indefinite | Positive | Comparative | Superlative2 |
Common singular | märklig | märkligare | märkligast |
Neuter singular | märkligt | märkligare | märkligast |
Plural | märkliga | märkligare | märkligast |
Masculine plural3 | märklige | märkligare | märkligast |
Definite | Positive | Comparative | Superlative |
Masculine singular1 | märklige | märkligare | märkligaste |
All | märkliga | märkligare | märkligaste |
1) Only used, optionally, to refer to things whose natural gender is masculine. 2) The indefinite superlative forms are only used in the predicative. 3) Dated or archaic |
Further reading[edit]
- märklig in Svensk ordbok.