mijter

Dutch

Etymology 1

From Middle Dutch mitre, mitere, miter, from Old French mitre, from Latin mītra, from Ancient Greek μίτρα (mítra).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɛi.tər/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: mij‧ter
• Rhymes: -ɛi̯tər

Noun

mijter m (plural mijters, diminutive mijtertje n)

1. mitre (headgear worn on solemn occasions by church dignitaries)

Derived terms

• mijteren (verb)
• gemijterd (adjective)
• mijterlijk (adjective)
• bisschopsmijter m
• mijtercier
• mijterdrager m
• mijterheuvel m
• mijterhoorn
• mijterkroon
• mijterstad
• mijtervorst m
• mijterzaad n
• mijterdrig
• mijterberg m

Etymology 2

Cognate with mijt (“mite”).

Noun

mijter m (plural mijters, diminutive mijtertje n)

1. The insect mite, notably as wood corruptor
2. Any wood affected by the above
3. A grump

Derived terms

• mijteren (verb)
• mijterig (adjective)
• opmijteren (verb)
• uitmijteren (verb)
• vermijteren (verb)