mocnit
Jump to navigation
Jump to search
Czech[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
mocnit impf
- to exponentiate
Conjugation[edit]
Conjugation
Infinitive | mocnit, mocniti | Active adjective | mocnící |
---|---|---|---|
Verbal noun | mocnění | Passive adjective | mocněný |
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | mocním | mocníme | — | mocněme |
2nd person | mocníš | mocníte | mocni | mocněte |
3rd person | mocní | mocní | — | — |
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive mocnit. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | mocnil | mocnili | mocněn | mocněni |
masculine inanimate | mocnily | mocněny | ||
feminine | mocnila | mocněna | ||
neuter | mocnilo | mocnila | mocněno | mocněna |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | mocně | — |
feminine + neuter singular | mocníc | — |
plural | mocníce | — |
Derived terms[edit]
Further reading[edit]
- mocniti in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
- mocniti in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
- mocnit in Internetová jazyková příručka
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Past participle of mocni.
Adjective[edit]
mocnit m or n (feminine singular mocnită, masculine plural mocniți, feminine and neuter plural mocnite)
Declension[edit]
Declension of mocnit
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative |
indefinite | mocnit | mocnită | mocniți | mocnite | ||
definite | mocnitul | mocnita | mocniții | mocnitele | |||
genitive/ dative |
indefinite | mocnit | mocnite | mocniți | mocnite | ||
definite | mocnitului | mocnitei | mocniților | mocnitelor |