oścień

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ostьnъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔ.ɕt͡ɕɛɲ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔɕt͡ɕɛɲ
• Syllabification: o‧ścień

Noun

oścień m inan

1. goad
2. (fishing) leister

Declension

Declension of oścień

	singular	plural
nominative	oścień	ościenie
genitive	ościenia	ościeni
dative	ościeniowi	ościeniom
accusative	oścień	ościenie
instrumental	ościeniem	ościeniami
locative	ościeniu	ościeniach
vocative	ościeniu	ościenie

Further reading

• oścień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• oścień in Polish dictionaries at PWN