ocimum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Ocimum

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Ancient Greek ὤκιμον (ṓkimon).

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

ōcimum n (genitive ōcimī); second declension

  1. basil (Ocimum basilicum)
    • c. 62 CE, Persius, Saturae 4.19–22:
      [] Ī nunc,
      'Dīnomachēs ego sum' sufflā, 'sum candidus.' Estō,
      dum nē dēterius sapiat pannūcia Baucis,
      cum bene discīnctō cantāverit ōcima vernae.
      Go now,
      puff yourself up, 'I am the son of Dinomache, I am shining.' Be then,
      while only wizened Baucis has worse sense than you,
      when she nicely sings her basils to some ragged slave.

Declension[edit]

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative ōcimum ōcima
Genitive ōcimī ōcimōrum
Dative ōcimō ōcimīs
Accusative ōcimum ōcima
Ablative ōcimō ōcimīs
Vocative ōcimum ōcima

References[edit]

  • ocimum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ocimum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.