oproerig

Dutch

Etymology

From oproer +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔpˈruː.rəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧roe‧rig
• Rhymes: -uːrəx

Adjective

oproerig (comparative oproeriger, superlative oproerigst)

1. seditious, rebellious

Inflection

Declension of oproerig
uninflected	oproerig
inflected	oproerige
comparative	oproeriger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		oproerig	oproeriger	het oproerigst het oproerigste
indefinite	m./f. sing.	oproerige	oproerigere	oproerigste
	n. sing.	oproerig	oproeriger	oproerigste
	plural	oproerige	oproerigere	oproerigste
definite		oproerige	oproerigere	oproerigste
partitive		oproerigs	oproerigers	—