przemówienie

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From przemówić +‎ -enie. First attested in c. 1415.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /pr̝ɛmɔːvjɛɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /pr̝ɛmovjɛɲe/

Noun

[edit]

przemówienie n

  1. utterance, speech
    • c. 1415, Spowiedź powszechna - Confessio generalis, number 2:
      Ja gresni czlowek *kaio se... grzechow, czom se gich dopusczil... przemowenym
      [Ja grzeszny człowiek kaję sie... grzechow, com sie jich dopuścił... przemowienim]
  2. enigma, mysterious words
    • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 109:
      Przemowyenye propiciaciones (consurget rex impudens facie et intelligens propositiones Dan 8, 23)
      [Przemowienia propiciaciones (consurget rex impudens facie et intelligens propositiones Dan 8, 23)]
[edit]
nouns
verbs

Descendants

[edit]
  • Polish: przemówienie

References

[edit]

Polish

[edit]
Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish przemówienie. By surface analysis, przemówić +‎ -enie.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /pʂɛ.muˈvjɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: prze‧mó‧wie‧nie

Noun

[edit]

przemówienie n (diminutive przemówionko)

  1. (uncountable) verbal noun of przemówić
  2. (countable) speech (form of public address)
    Synonyms: mowa, przemowa

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]
adjective
[edit]
adjective
nouns
verbs

Further reading

[edit]