przepowiednik

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From przepowiedzieć +‎ -nik. First attested in the end of the 14th century.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /pr̝ɛpɔvjɛdniːk/
  • IPA(key): (15th CE) /pr̝ɛpɔvjɛdnik/

Noun

[edit]

przepowiednik m pers (female equivalent przepowiednica)

  1. (attested in Lesser Poland) public instructor
    • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 67, 12:
      Gospodzin da slowo przepowadnicom (evangelizantibus)
      [Gospodzin da słowo przepowiadnikom (evangelizantibus)]
  2. soothsayer, diviner, predictor
    • 1874-1891 [1453], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności[2], [3], [4], volume XXV, page 209:
      Czo przepovyednyczy nam przepovyadaly o thakyey dzevyczy..., tho szya nam zyavylo
      [Co przepowiednicy nam przepowiadali, o takiej dziewicy..., to się nam zjawiło]
[edit]
nouns
verbs

Descendants

[edit]
  • Polish: przepowiednik

References

[edit]

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish przepowiednik. By surface analysis, przepowiedzieć +‎ -nik.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /pʂɛ.pɔˈvjɛd.ɲik/
  • Rhymes: -ɛdɲik
  • Syllabification: prze‧po‧wied‧nik

Noun

[edit]

przepowiednik m pers

  1. (obsolete) soothsayer, diviner, predictor
    Synonym: przepowiadacz

Declension

[edit]
[edit]
adjectives
nouns
verbs

Further reading

[edit]