przyjć

Old Polish

Alternative forms

• przyć, przyść

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *prijьti. By surface analysis, przy- +‎ ić. First attested in the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ijt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ijt͡ɕ/

Verb

przyjć pf (imperfective przychodzić)

1. (of living beings) to come; to appear in person; to announce oneself
2. to achieve, to gain [+ k (dative)] or [+ w (accusative) = what]
3. (of a woman) to marry [+ za (accusative) = whom]
   1. to work out, to come to terms
      • 1868 [1442], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego‎^[1], volume XI, page 198:

        Quod tam dominus castellanus, quam dominus Leonardus compromiserunt al. prziszli potenter in premisis causis

        [Quod tam dominus castellanus, quam dominus Leonardus compromiserunt al. przyszli potenter in premisis causis]

4. (of enemies) to come or arrive intending to invade
5. (of physical things and phenomena) to appear, to begin; to spread
6. to arrive by sailing
7. (of a prayer) to reach one's goal, to arrive, to be heard
8. (of consequences or events) to be coming; to be expected, to be owed
9. (of abstract concepts or time and its segments) to come
10. (of unpleasant experiences)) to appear, to happen, to break out, to occur
11. to appear; tp occur; to be fulfilled [+ na (accusative)] or [+dative = to whom]
12. (impersonal) to find out, to discover, to learn, to realize (to become aware of) [+ przed (accusative)] or [+ ku (dative) = subject]
13. to have to (to be obliged to) [+infinitive = to do what]
14. (sometimes sometimes figuratively) to cross (walking, to travel a certain distance and reach the other side of something)
15. mistranslation of Latin trānsitus
    • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[2], 32, 49:

      Wznidzi na tø to gorø Abarim, to gest przydøcze (id est transituum)

      [Wznidzi na tę to gorę Abarym, to jest przydące (id est transituum)]

16. (sometimes reflexive with się) to befall, to happen [+ na (accusative)] or [+dative = to whom]

Derived terms

adjective

• przydący

 

interjection

• dobrzeście przyszli

 

noun

• przyście

 

phrase

• przyszło k temu

 

verbs

• przyć do lat pf
• przyć k sobie pf
• przyć k swojej mierze pf
• przyć ku myśli pf
• przyć na świat pf
• przyć w ciało pf
• przyć w stare lata pf
• przyć w słowo pf
• przyć zajsię pf

 

Related terms

verbs

• ić impf

 

Descendants

• Masurian: prżijszcz
• Polish: przyjść, przyść, przyści, przyć, przyjć
• Silesian: przijś

References

• Bańkowski, Andrzej (2000) “przyjć”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przyjć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Pronunciation

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈpʂɨjt͡ɕ/, /ˈpr̝ɨjt͡ɕ/

Verb

przyjć pf

1. Middle Polish form of przyjść