quaesitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology 1[edit]

Perfect passive participle of quaerō.

Participle[edit]

quaesītus (feminine quaesīta, neuter quaesītum); first/second-declension participle

  1. sought for, having been sought for
  2. asked, having been asked, questioned, having been questioned
  3. striven for, having been striven for
  4. missed, having been missed, lacked, having been lacked
  5. desired, having been desired
  6. special, having been special
  7. far-fetched, having been far-fetched
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative quaesītus quaesīta quaesītum quaesītī quaesītae quaesīta
Genitive quaesītī quaesītae quaesītī quaesītōrum quaesītārum quaesītōrum
Dative quaesītō quaesītō quaesītīs
Accusative quaesītum quaesītam quaesītum quaesītōs quaesītās quaesīta
Ablative quaesītō quaesītā quaesītō quaesītīs
Vocative quaesīte quaesīta quaesītum quaesītī quaesītae quaesīta
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
  • Italian: chiesto
  • Old French: quis, queste
  • Portuguese: quisto
  • Spanish: quisto
  • Aragonese: quiesto

Etymology 2[edit]

Action noun from quaerō. Compare with quaestus.

Noun[edit]

quaesītus m (genitive quaesītūs); fourth declension

  1. seeking, searching
  2. investigation
Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative quaesītus quaesītūs
Genitive quaesītūs quaesītuum
Dative quaesītuī quaesītibus
Accusative quaesītum quaesītūs
Ablative quaesītū quaesītibus
Vocative quaesītus quaesītūs
Descendants[edit]

References[edit]

  • quaesitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • quaesitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • quaesitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.