rétta

See also: retta

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrjɛhta/

  Rhymes: -ɛhta

Verb

rétta (weak verb, third-person singular past indicative rétti, supine rétt)

1. to straighten
2. to hand, pass

Conjugation

rétta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rétta
supine (sagnbót)		rétt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		réttandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rétti	við réttum	present (nútíð)	ég rétti	við réttum
	þú réttir	þið réttið		þú réttir	þið réttið
	hann, hún, það réttir	þeir, þær, þau rétta		hann, hún, það rétti	þeir, þær, þau rétti
past (þátíð)	ég rétti	við réttum	past (þátíð)	ég rétti	við réttum
	þú réttir	þið réttuð		þú réttir	þið réttuð
	hann, hún, það rétti	þeir, þær, þau réttu		hann, hún, það rétti	þeir, þær, þau réttu
imperative (boðháttur)	rétt (þú)	réttið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	réttu	réttiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

réttast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að réttast
supine (sagnbót)		rést
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		réttandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég réttist	við réttumst	present (nútíð)	ég réttist	við réttumst
	þú réttist	þið réttist		þú réttist	þið réttist
	hann, hún, það réttist	þeir, þær, þau réttast		hann, hún, það réttist	þeir, þær, þau réttist
past (þátíð)	ég réttist	við réttumst	past (þátíð)	ég réttist	við réttumst
	þú réttist	þið réttust		þú réttist	þið réttust
	hann, hún, það réttist	þeir, þær, þau réttust		hann, hún, það réttist	þeir, þær, þau réttust
imperative (boðháttur)	rést (þú)	réttist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	réstu	réttisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

réttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	réttur	rétt	rétt		réttir	réttar	rétt
accusative (þolfall)	réttan	rétta	rétt		rétta	réttar	rétt
dative (þágufall)	réttum	réttri	réttu		réttum	réttum	réttum
genitive (eignarfall)	rétts	réttrar	rétts		réttra	réttra	réttra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rétti	rétta	rétta		réttu	réttu	réttu
accusative (þolfall)	rétta	réttu	rétta		réttu	réttu	réttu
dative (þágufall)	rétta	réttu	rétta		réttu	réttu	réttu
genitive (eignarfall)	rétta	réttu	rétta		réttu	réttu	réttu

Verb

rétta (weak verb, third-person singular past indicative réttaði, supine réttaði)

1. to hold a court of law
2. to hold a sorting of sheep or horses (where each farmer's animals are sorted from a mixed group)

Conjugation

rétta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rétta
supine (sagnbót)		réttað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		réttandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rétta	við réttum	present (nútíð)	ég rétti	við réttum
	þú réttar	þið réttið		þú réttir	þið réttið
	hann, hún, það réttar	þeir, þær, þau rétta		hann, hún, það rétti	þeir, þær, þau rétti
past (þátíð)	ég réttaði	við réttuðum	past (þátíð)	ég réttaði	við réttuðum
	þú réttaðir	þið réttuðuð		þú réttaðir	þið réttuðuð
	hann, hún, það réttaði	þeir, þær, þau réttuðu		hann, hún, það réttaði	þeir, þær, þau réttuðu
imperative (boðháttur)	rétta (þú)	réttið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	réttaðu	réttiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

réttaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	réttaður	réttuð	réttað		réttaðir	réttaðar	réttuð
accusative (þolfall)	réttaðan	réttaða	réttað		réttaða	réttaðar	réttuð
dative (þágufall)	réttuðum	réttaðri	réttuðu		réttuðum	réttuðum	réttuðum
genitive (eignarfall)	réttaðs	réttaðrar	réttaðs		réttaðra	réttaðra	réttaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	réttaði	réttaða	réttaða		réttuðu	réttuðu	réttuðu
accusative (þolfall)	réttaða	réttuðu	réttaða		réttuðu	réttuðu	réttuðu
dative (þágufall)	réttaða	réttuðu	réttaða		réttuðu	réttuðu	réttuðu
genitive (eignarfall)	réttaða	réttuðu	réttaða		réttuðu	réttuðu	réttuðu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *rihtijaną (“to make right”).

Verb

rétta (singular past indicative rétti, plural past indicative -ttu, past participle -ttr)

1. to make straight, straighten

   Antonyms: beygja, kreppa

2. to stretch out, stretch
3. to raise, right a capsized boat
4. to rise

   hann rétti eigi ór rekkju

   he didn't get out of bed

5. to put right, adjust, align

Conjugation

Conjugation of rétta — active (weak class 1)

infinitive	rétta
present participle	réttandi
past participle	réttr
indicative	present	past
1st-person singular	rétti	rétta
2nd-person singular	réttir	réttir
3rd-person singular	réttir	rétti
1st-person plural	réttum	réttum
2nd-person plural	réttið	réttuð
3rd-person plural	rétta	réttu
subjunctive	present	past
1st-person singular	rétta	rétta
2nd-person singular	réttir	réttir
3rd-person singular	rétti	rétti
1st-person plural	réttim	réttim
2nd-person plural	réttið	réttið
3rd-person plural	rétti	rétti
imperative	present
2nd-person singular	rétt, rétti
1st-person plural	réttum
2nd-person plural	réttið

Conjugation of rétta — mediopassive (weak class 1)

infinitive	réttask
present participle	réttandisk
past participle	rézk
indicative	present	past
1st-person singular	réttumk	réttumk
2nd-person singular	réttisk	réttisk
3rd-person singular	réttisk	réttisk
1st-person plural	réttumsk	réttumsk
2nd-person plural	réttizk	réttuzk
3rd-person plural	réttask	réttusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	réttumk	réttumk
2nd-person singular	réttisk	réttisk
3rd-person singular	réttisk	réttisk
1st-person plural	réttimsk	réttimsk
2nd-person plural	réttizk	réttizk
3rd-person plural	réttisk	réttisk
imperative	present
2nd-person singular	rézk, réttisk
1st-person plural	réttumsk
2nd-person plural	réttizk

Related terms

• réttr (“right”)

Descendants

• Icelandic: rétta
• Faroese: rætta
• Norwegian:
  • Norwegian Nynorsk: retta, rette
  • Norwegian Bokmål: rette
• Old Swedish: rǣtta
  • Swedish: rätta
• Danish: rette
• Elfdalian: retta, raita
• Gutnish: rete, ret', reta

References

• “rétta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press