równanie

Polish

Etymology

From równać +‎ -anie. Calque of French équation or German Gleichung.

Pronunciation

• IPA^(key): /ruvˈna.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: rów‧na‧nie

Noun

równanie n

1. (uncountable) verbal noun of równać
2. (countable, mathematics) equation (assertion that two expressions are equal, expressed by writing the two expressions separated by an equal sign; in mathematical problems, equations describe various essential aspects of the problem, each of which contributes to the resolution of the problem in part)

Declension

Declension of równanie

	singular	plural
nominative	równanie	równania
genitive	równania	równań
dative	równaniu	równaniom
accusative	równanie	równania
instrumental	równaniem	równaniami
locative	równaniu	równaniach
vocative	równanie	równania

Derived terms

nouns

• równanie bikwadratowe
• równanie całkowe
• równanie chemiczne
• równanie drugiego stopnia
• równanie dwukwadratowe
• równanie kwadratowe
• równanie liniowe
• równanie logarytmiczne
• równanie niewymierne
• równanie pierwiastkowe
• równanie pierwszego stopnia
• równanie różniczkowe
• równanie sprzeczne
• równanie trygonometryczne
• równanie wykładnicze

 

Further reading

• równanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• równanie in Polish dictionaries at PWN
• równanie in PWN's encyclopedia