rozebrać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From roze- +‎ brać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /rɔˈzɛ.brat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛbrat͡ɕ
  • Syllabification: ro‧ze‧brać

Verb

[edit]

rozebrać pf (imperfective rozbierać)

  1. (transitive) to undress (to remove clothes)
  2. (transitive) to dismantle, to take apart
  3. (reflexive with się) to get undressed (to take off one's clothes)

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozebrać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozebrać
future tense 1st rozbiorę rozbierzemy
2nd rozbierzesz rozbierzecie
3rd rozbierze rozbiorą
impersonal rozbierze się
past tense 1st rozebrałem,
-(e)m rozebrał
rozebrałam,
-(e)m rozebrała
rozebrałom,
-(e)m rozebrało
rozebraliśmy,
-(e)śmy rozebrali
rozebrałyśmy,
-(e)śmy rozebrały
2nd rozebrałeś,
-(e)ś rozebrał
rozebrałaś,
-(e)ś rozebrała
rozebrałoś,
-(e)ś rozebrało
rozebraliście,
-(e)ście rozebrali
rozebrałyście,
-(e)ście rozebrały
3rd rozebrał rozebrała rozebrało rozebrali rozebrały
impersonal rozebrano
conditional 1st rozebrałbym,
bym rozebrał
rozebrałabym,
bym rozebrała
rozebrałobym,
bym rozebrało
rozebralibyśmy,
byśmy rozebrali
rozebrałybyśmy,
byśmy rozebrały
2nd rozebrałbyś,
byś rozebrał
rozebrałabyś,
byś rozebrała
rozebrałobyś,
byś rozebrało
rozebralibyście,
byście rozebrali
rozebrałybyście,
byście rozebrały
3rd rozebrałby,
by rozebrał
rozebrałaby,
by rozebrała
rozebrałoby,
by rozebrało
rozebraliby,
by rozebrali
rozebrałyby,
by rozebrały
impersonal rozebrano by
imperative 1st niech rozbiorę rozbierzmy
2nd rozbierz rozbierzcie
3rd niech rozbierze niech rozbiorą
passive adjectival participle rozebrany rozebrana rozebrane rozebrani rozebrane
anterior adverbial participle rozebrawszy
verbal noun rozebranie
[edit]
adjective
nouns

Further reading

[edit]
  • rozebrać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozebrać in Polish dictionaries at PWN