rozkładnica
Jump to navigation
Jump to search
See also: rozkładnicą
Polish[edit]
Etymology[edit]
From rozkładać + -nica. First attested in 1861.[1]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
rozkładnica f
- (obsolete, rare, grammar) Synonym of rozkładnik
Declension[edit]
Declension of rozkładnica
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rozkładnica | rozkładnice |
| genitive | rozkładnicy | rozkładnic |
| dative | rozkładnicy | rozkładnicom |
| accusative | rozkładnicę | rozkładnice |
| instrumental | rozkładnicą | rozkładnicami |
| locative | rozkładnicy | rozkładnicach |
| vocative | rozkładnico | rozkładnice |
Related terms[edit]
adjectives
adverbs
nouns
verbs
References[edit]
- ^ Aleksander Zdanowicz (1861) “rozkładnica”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[1]