rozwidnić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From roz- +‎ widny +‎ -ić.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

rozwidnić pf (imperfective rozwidniać)

  1. (transitive) to make bright, to make light
  2. (reflexive with się) to become bright, to become light
  3. (reflexive with się, of day or dawn) to break, to begin

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozwidnić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozwidnić
future tense 1st rozwidnię rozwidnimy
2nd rozwidnisz rozwidnicie
3rd rozwidni rozwidnią
impersonal rozwidni się
past tense 1st rozwidniłem,
-(e)m rozwidnił
rozwidniłam,
-(e)m rozwidniła
rozwidniłom,
-(e)m rozwidniło
rozwidniliśmy,
-(e)śmy rozwidnili
rozwidniłyśmy,
-(e)śmy rozwidniły
2nd rozwidniłeś,
-(e)ś rozwidnił
rozwidniłaś,
-(e)ś rozwidniła
rozwidniłoś,
-(e)ś rozwidniło
rozwidniliście,
-(e)ście rozwidnili
rozwidniłyście,
-(e)ście rozwidniły
3rd rozwidnił rozwidniła rozwidniło rozwidnili rozwidniły
impersonal rozwidniono
conditional 1st rozwidniłbym,
bym rozwidnił
rozwidniłabym,
bym rozwidniła
rozwidniłobym,
bym rozwidniło
rozwidnilibyśmy,
byśmy rozwidnili
rozwidniłybyśmy,
byśmy rozwidniły
2nd rozwidniłbyś,
byś rozwidnił
rozwidniłabyś,
byś rozwidniła
rozwidniłobyś,
byś rozwidniło
rozwidnilibyście,
byście rozwidnili
rozwidniłybyście,
byście rozwidniły
3rd rozwidniłby,
by rozwidnił
rozwidniłaby,
by rozwidniła
rozwidniłoby,
by rozwidniło
rozwidniliby,
by rozwidnili
rozwidniłyby,
by rozwidniły
impersonal rozwidniono by
imperative 1st niech rozwidnię rozwidnijmy
2nd rozwidnij rozwidnijcie
3rd niech rozwidni niech rozwidnią
passive adjectival participle rozwidniony rozwidniona rozwidnione rozwidnieni rozwidnione
anterior adverbial participle rozwidniwszy
verbal noun rozwidnienie

Further reading

[edit]
  • rozwidnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozwidnić in Polish dictionaries at PWN