rusztikus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Latin rusticus.[1] With -ikus ending.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ˈrustikuʃ]
  • Hyphenation: rusz‧ti‧kus
  • Rhymes: -uʃ

Adjective

[edit]

rusztikus (comparative rusztikusabb, superlative legrusztikusabb)

  1. rustic

Declension

[edit]
Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative rusztikus rusztikusak
accusative rusztikusat rusztikusakat
dative rusztikusnak rusztikusaknak
instrumental rusztikussal rusztikusakkal
causal-final rusztikusért rusztikusakért
translative rusztikussá rusztikusakká
terminative rusztikusig rusztikusakig
essive-formal rusztikusként rusztikusakként
essive-modal
inessive rusztikusban rusztikusakban
superessive rusztikuson rusztikusakon
adessive rusztikusnál rusztikusaknál
illative rusztikusba rusztikusakba
sublative rusztikusra rusztikusakra
allative rusztikushoz rusztikusakhoz
elative rusztikusból rusztikusakból
delative rusztikusról rusztikusakról
ablative rusztikustól rusztikusaktól
non-attributive
possessive - singular
rusztikusé rusztikusaké
non-attributive
possessive - plural
rusztikuséi rusztikusakéi

See also

[edit]

References

[edit]
  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading

[edit]