służebnik

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish służebnik. By surface analysis, służebny +‎ -ik. Sense 1 is a semantic loan from Russian служе́бник (služébnik).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /swuˈʐɛb.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛbɲik
  • Syllabification: słu‧żeb‧nik

Noun

[edit]

służebnik m pers (female equivalent służebnica or służebniczka)

  1. (archaic) servant
    Synonyms: sługa, służący
  2. (obsolete) beadle
    Synonym: woźny sądowy

Declension

[edit]

Noun

[edit]

służebnik m inan (diminutive służebniczek)

  1. (Eastern Orthodoxy) missal
    Synonym: mszał

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]
adjective
noun
verb
[edit]
adjective
adverb
verb

Further reading

[edit]
  • służebnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • służebnik in Polish dictionaries at PWN