upór

See also: upor

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *uporъ, deverbal from *uperti (whence Polish uprzeć).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈu.pur/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -upur
• Syllabification: u‧pór

Noun

upór m inan

1. stubbornness, obstinacy, obduracy

Declension

Declension of upór

	singular
nominative	upór
genitive	uporu
dative	uporowi
accusative	upór
instrumental	uporem
locative	uporze
vocative	uporze

Further reading

• upór in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• upór in Polish dictionaries at PWN