uprawnić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From u- +‎ prawny +‎ -ić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /uˈprav.ɲit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -avɲit͡ɕ
  • Syllabification: u‧praw‧nić

Verb

[edit]

uprawnić pf (imperfective uprawniać)

  1. (transitive) to authorize, to entitle
    Synonyms: upoważnić, upełnomocnić

Conjugation

[edit]
Conjugation of uprawnić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uprawnić
future tense 1st uprawnię uprawnimy
2nd uprawnisz uprawnicie
3rd uprawni uprawnią
impersonal uprawni się
past tense 1st uprawniłem,
-(e)m uprawnił
uprawniłam,
-(e)m uprawniła
uprawniłom,
-(e)m uprawniło
uprawniliśmy,
-(e)śmy uprawnili
uprawniłyśmy,
-(e)śmy uprawniły
2nd uprawniłeś,
-(e)ś uprawnił
uprawniłaś,
-(e)ś uprawniła
uprawniłoś,
-(e)ś uprawniło
uprawniliście,
-(e)ście uprawnili
uprawniłyście,
-(e)ście uprawniły
3rd uprawnił uprawniła uprawniło uprawnili uprawniły
impersonal uprawniono
conditional 1st uprawniłbym,
bym uprawnił
uprawniłabym,
bym uprawniła
uprawniłobym,
bym uprawniło
uprawnilibyśmy,
byśmy uprawnili
uprawniłybyśmy,
byśmy uprawniły
2nd uprawniłbyś,
byś uprawnił
uprawniłabyś,
byś uprawniła
uprawniłobyś,
byś uprawniło
uprawnilibyście,
byście uprawnili
uprawniłybyście,
byście uprawniły
3rd uprawniłby,
by uprawnił
uprawniłaby,
by uprawniła
uprawniłoby,
by uprawniło
uprawniliby,
by uprawnili
uprawniłyby,
by uprawniły
impersonal uprawniono by
imperative 1st niech uprawnię uprawńmy
2nd uprawń uprawńcie
3rd niech uprawni niech uprawnią
passive adjectival participle uprawniony uprawniona uprawnione uprawnieni uprawnione
anterior adverbial participle uprawniwszy
verbal noun uprawnienie

Further reading

[edit]
  • uprawnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uprawnić in Polish dictionaries at PWN