ustnik

Polish

Etymology

From usta +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈus.tɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ustɲik
• Syllabification: us‧tnik

Noun

ustnik m inan

1. mouthpiece (part of any device that functions in or near the mouth)

Declension

Declension of ustnik

	singular	plural
nominative	ustnik	ustniki
genitive	ustnika	ustników
dative	ustnikowi	ustnikom
accusative	ustnik	ustniki
instrumental	ustnikiem	ustnikami
locative	ustniku	ustnikach
vocative	ustniku	ustniki

Further reading

• ustnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ustnik in Polish dictionaries at PWN