wanordelijk

Dutch

Etymology

From wanorde +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌʋɑnˈɔr.də.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: wan‧or‧de‧lijk

Adjective

wanordelijk (comparative wanordelijker, superlative wanordelijkst)

1. chaotic, messy

   Synonyms: chaotisch, rommelig

   Antonym: ordelijk

Inflection

Declension of wanordelijk
uninflected	wanordelijk
inflected	wanordelijke
comparative	wanordelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		wanordelijk	wanordelijker	het wanordelijkst het wanordelijkste
indefinite	m./f. sing.	wanordelijke	wanordelijkere	wanordelijkste
	n. sing.	wanordelijk	wanordelijker	wanordelijkste
	plural	wanordelijke	wanordelijkere	wanordelijkste
definite		wanordelijke	wanordelijkere	wanordelijkste
partitive		wanordelijks	wanordelijkers	—

Derived terms

• wanordelijkheid