warhoofdig

Dutch

Etymology

From warhoofd +‎ -ig.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌʋɑrˈɦoːf.dəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: war‧hoof‧dig

Adjective

warhoofdig (comparative warhoofdiger, superlative warhoofdigst)

1. scatterbrained, muddled, confused

Inflection

Declension of warhoofdig
uninflected	warhoofdig
inflected	warhoofdige
comparative	warhoofdiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		warhoofdig	warhoofdiger	het warhoofdigst het warhoofdigste
indefinite	m./f. sing.	warhoofdige	warhoofdigere	warhoofdigste
	n. sing.	warhoofdig	warhoofdiger	warhoofdigste
	plural	warhoofdige	warhoofdigere	warhoofdigste
definite		warhoofdige	warhoofdigere	warhoofdigste
partitive		warhoofdigs	warhoofdigers	—

Derived terms

• warhoofdigheid