wiązałka

Polish

Etymology

From wiązać +‎ -ałka.

Pronunciation

• IPA^(key): /vjɔw̃ˈzaw.ka/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -awka
• Syllabification: wią‧zał‧ka

Noun

wiązałka f

1. binder (machine used in harvesting that ties cut stalks of grain into a bundle)

   Synonym: snopowiązałka

Declension

Declension of wiązałka

	singular	plural
nominative	wiązałka	wiązałki
genitive	wiązałki	wiązałek
dative	wiązałce	wiązałkom
accusative	wiązałkę	wiązałki
instrumental	wiązałką	wiązałkami
locative	wiązałce	wiązałkach
vocative	wiązałko	wiązałki

Further reading

• wiązałka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wiązałka in Polish dictionaries at PWN