wierzyciel

Polish

Etymology

From wierzyć +‎ -ciel.

Pronunciation

• IPA^(key): /vjɛˈʐɨ.t͡ɕɛl/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨt͡ɕɛl
• Syllabification: wie‧rzy‧ciel

Noun

wierzyciel m pers (female equivalent wierzycielka)

1. creditor, loan holder

   Antonym: dłużnik

Declension

Declension of wierzyciel

	singular	plural
nominative	wierzyciel	wierzyciele
genitive	wierzyciela	wierzycieli
dative	wierzycielowi	wierzycielom
accusative	wierzyciela	wierzycieli
instrumental	wierzycielem	wierzycielami
locative	wierzycielu	wierzycielach
vocative	wierzycielu	wierzyciele

Further reading

• wierzyciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wierzyciel in Polish dictionaries at PWN