wybrudzić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From wy- +‎ brudzić.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

wybrudzić pf

  1. (transitive) to soil greatly, to make very dirty
  2. (reflexive with się) to get dirty, to get soiled

Conjugation

[edit]
Conjugation of wybrudzić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wybrudzić
future tense 1st wybrudzę wybrudzimy
2nd wybrudzisz wybrudzicie
3rd wybrudzi wybrudzą
impersonal wybrudzi się
past tense 1st wybrudziłem,
-(e)m wybrudził
wybrudziłam,
-(e)m wybrudziła
wybrudziłom,
-(e)m wybrudziło
wybrudziliśmy,
-(e)śmy wybrudzili
wybrudziłyśmy,
-(e)śmy wybrudziły
2nd wybrudziłeś,
-(e)ś wybrudził
wybrudziłaś,
-(e)ś wybrudziła
wybrudziłoś,
-(e)ś wybrudziło
wybrudziliście,
-(e)ście wybrudzili
wybrudziłyście,
-(e)ście wybrudziły
3rd wybrudził wybrudziła wybrudziło wybrudzili wybrudziły
impersonal wybrudzono
conditional 1st wybrudziłbym,
bym wybrudził
wybrudziłabym,
bym wybrudziła
wybrudziłobym,
bym wybrudziło
wybrudzilibyśmy,
byśmy wybrudzili
wybrudziłybyśmy,
byśmy wybrudziły
2nd wybrudziłbyś,
byś wybrudził
wybrudziłabyś,
byś wybrudziła
wybrudziłobyś,
byś wybrudziło
wybrudzilibyście,
byście wybrudzili
wybrudziłybyście,
byście wybrudziły
3rd wybrudziłby,
by wybrudził
wybrudziłaby,
by wybrudziła
wybrudziłoby,
by wybrudziło
wybrudziliby,
by wybrudzili
wybrudziłyby,
by wybrudziły
impersonal wybrudzono by
imperative 1st niech wybrudzę wybrudźmy
2nd wybrudź wybrudźcie
3rd niech wybrudzi niech wybrudzą
passive adjectival participle wybrudzony wybrudzona wybrudzone wybrudzeni wybrudzone
anterior adverbial participle wybrudziwszy
verbal noun wybrudzenie

Further reading

[edit]
  • wybrudzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wybrudzić in Polish dictionaries at PWN