zdumienie

Polish

Etymology

From zdumieć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /zduˈmjɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: zdu‧mie‧nie

Noun

zdumienie n

1. verbal noun of zdumieć
2. astonishment, amazement

Declension

Declension of zdumienie

	singular
nominative	zdumienie
genitive	zdumienia
dative	zdumieniu
accusative	zdumienie
instrumental	zdumieniem
locative	zdumieniu
vocative	zdumienie

Related terms

adjective

• zdumiewający
• zdumiony

 

adverb

• zdumiewająco

 

verbs

• zdumieć
• zdumiewać

 

Further reading

• zdumienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zdumienie in Polish dictionaries at PWN