zlepić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From z- +‎ lepić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈzlɛ.pit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛpit͡ɕ
  • Syllabification: zle‧pić

Verb

[edit]

zlepić pf (imperfective zlepiać)

  1. (transitive) to glue together, to stick together
    Synonym: skleić
  2. (transitive, figurative) to patch up, to hold together (e.g. a relationship, a marriage)
  3. (reflexive with się) to become glued together, to stick to one another

Conjugation

[edit]
Conjugation of zlepić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zlepić
future tense 1st zlepię zlepimy
2nd zlepisz zlepicie
3rd zlepi zlepią
impersonal zlepi się
past tense 1st zlepiłem,
-(e)m zlepił
zlepiłam,
-(e)m zlepiła
zlepiłom,
-(e)m zlepiło
zlepiliśmy,
-(e)śmy zlepili
zlepiłyśmy,
-(e)śmy zlepiły
2nd zlepiłeś,
-(e)ś zlepił
zlepiłaś,
-(e)ś zlepiła
zlepiłoś,
-(e)ś zlepiło
zlepiliście,
-(e)ście zlepili
zlepiłyście,
-(e)ście zlepiły
3rd zlepił zlepiła zlepiło zlepili zlepiły
impersonal zlepiono
conditional 1st zlepiłbym,
bym zlepił
zlepiłabym,
bym zlepiła
zlepiłobym,
bym zlepiło
zlepilibyśmy,
byśmy zlepili
zlepiłybyśmy,
byśmy zlepiły
2nd zlepiłbyś,
byś zlepił
zlepiłabyś,
byś zlepiła
zlepiłobyś,
byś zlepiło
zlepilibyście,
byście zlepili
zlepiłybyście,
byście zlepiły
3rd zlepiłby,
by zlepił
zlepiłaby,
by zlepiła
zlepiłoby,
by zlepiło
zlepiliby,
by zlepili
zlepiłyby,
by zlepiły
impersonal zlepiono by
imperative 1st niech zlepię zlepmy
2nd zlep zlepcie
3rd niech zlepi niech zlepią
passive adjectival participle zlepiony zlepiona zlepione zlepieni zlepione
anterior adverbial participle zlepiwszy
verbal noun zlepienie

Further reading

[edit]
  • zlepić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zlepić in Polish dictionaries at PWN