źreb

See also: žreb

Old Polish

Alternative forms

• jrzeb, rzieb, źrzeb

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *žerbьjь.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ʑrɛːpʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ʑrepʲ/

Noun

źreb m animacy unattested

1. (attested in Greater Poland) measure of various size of an area of ​​a field; area itself
   • 1888 [1398], Romuald Hube, editor, Zbiór rot przysiąg sądowych poznańskich, kościańskich, kaliskich, sieradzkich, piotrkowskich i dobrzyszyckich z końca wieku XIV i pierwszych lat wieku XV‎^[1], Greater Poland, page 94:

     Eze Betrzich... czwarthø czønscz rzeba trzimal pancznaczcze lath w mirze

     [Eże Biedrzych... czwartą część rziebia trzymał pięćnaćcie lat w mirze]

Descendants

• Polish: źreb

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “1. źreb, jrzeb, rzieb, źrzeb”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ʑrɛp/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛp
• Syllabification: źreb

Etymology 1

Inherited from Old Polish źreb.

Alternative forms

• zrzeb, zrzebie, źrebie, źrzeb, źrzebie

Noun

źreb m inan

1. (agriculture, historical) plot of land cultivated by one family

   Hypernym: działka

Declension

Declension of źreb

	singular	plural
nominative	źreb	źrebie
genitive	źrebia	źrebi
dative	źrebiowi	źrebiom
accusative	źreb	źrebie
instrumental	źrebiem	źrebiami
locative	źrebiu	źrebiach
vocative	źrebiu	źrebie

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

źreb

1. second-person singular imperative of źrebić

Further reading

• źreb in Polish dictionaries at PWN