źrebiec

See also: Źrebiec and Żrebiec

Old Polish

Alternative forms

• jrzebiec, rziebiec, źrzebiec

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *žerbьcь. By surface analysis, źrebię +‎ -ec.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ʑrɛbjɛt͡s/
• IPA^(key): (15^th CE) /ʑrɛbjɛt͡s/

Noun

źrebiec m animacy unattested

1. (sometimes collective) colt (young horse)

   Synonym: źrebię

   • 1959 [1389], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 54, Poznań:

     Czso mi ranczil Bogufal za szrzebecz y kobilø, tho stalo za trzi grziwni

     [Czso mi ręczył Bogufał za źrzebiec i kobyłę, to stało za trzy grzywny]

Descendants

• Polish: źrebiec

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “źrebiec”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish źrzebiec. By surface analysis, źrebię +‎ -ec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʑrɛ.bjɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛbjɛt͡s
• Syllabification: źre‧biec

Noun

źrebiec m animal (female equivalent źrebica)

1. (archaic) young male horse; a colt
2. (obsolete) young equine (any member of the genus Equus)

Declension

Declension of źrebiec

	singular	plural
nominative	źrebiec	źrebce
genitive	źrebca	źrebców
dative	źrebcowi	źrebcom
accusative	źrebca	źrebce
instrumental	źrebcem	źrebcami
locative	źrebcu	źrebcach
vocative	źrebcu	źrebce

Related terms

adjective

• źrebięcy

 

nouns

• źrebaczek
• źrebak
• źrebiątko
• źrebię

 

verb

• źrebić się

 

Further reading

• źrebiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• źrebiec in Polish dictionaries at PWN