Σύμηθεν

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

Σῡ́μη (Sū́mē, Syme) +‎ -θεν (-then, from); compare Ᾰ̓θήνηθεν (Athḗnēthen), Τροίηθεν (Troíēthen)

Pronunciation

[edit]
 

Adverb

[edit]

Σῡ́μηθεν (Sū́mēthen)

  1. from Syme
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.671–675:
      Νιρεὺς αὖ Σύμηθεν ἄγε τρεῖς νῆας ἐΐσας, / Νιρεὺς Ἀγλαΐης υἱὸς Χαρόποιό τ’ ἄνακτος, / Νιρεύς, ὃς κάλλιστος ἀνὴρ ὑπὸ Ἴλιον ἦλθε / τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ’ ἀμύμονα Πηλεΐωνα· / ἀλλ’ ἀλαπαδνὸς ἔην, παῦρος δέ οἱ εἵπετο λαός.
      Nireùs aû Súmēthen áge treîs nêas eḯsas, / Nireùs Aglaḯēs huiòs Kharópoió t’ ánaktos, / Nireús, hòs kállistos anḕr hupò Ílion êlthe / tôn állōn Danaôn met’ amúmona Pēleḯōna; / all’ alapadnòs éēn, paûros dé hoi heípeto laós.
    • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Rhetoric 3.12.4:
      τοῦτο δὲ βούλεται ποιεῖν καὶ Ὅμηρος ἐν τῷ Νιρεὺς αὖ Σύμηθεν, Νιρεὺς Ἀγλαΐης, Νιρεὺς ὃς κάλλιστος.
      toûto dè boúletai poieîn kaì Hómēros en tôi Nireùs aû Súmēthen, Nireùs Aglaḯēs, Nireùs hòs kállistos.
    • 300 CE – 400 CE, Quintus Smyrnaeus, Posthomerica 11.61

Further reading

[edit]