ανακόλουθο
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Etymology[edit]
From Ancient Greek ἀνακόλουθον (anakólouthon).
Noun[edit]
ανακόλουθο • (anakóloutho) n (plural ανακόλουθα)
Declension[edit]
declension of ανακόλουθο
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | ανακόλουθο • | ανακόλουθα • |
| genitive | ανακολούθου •, ανακόλουθου • | ανακολούθων •, ανακόλουθων • |
| accusative | ανακόλουθο • | ανακόλουθα • |
| vocative | ανακόλουθο • | ανακόλουθα • |
Related terms[edit]
- ανακολουθία f (anakolouthía, “inconsistency”)
- ανακόλουθος (anakólouthos, “inconsistent”)
Further reading[edit]
Ανακολουθία on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
